Meditatie 20 mei

Over moord en doodslag …
Exodus 21 : 12 –17

Wie een ander vermoordt, moet ter dood gebracht worden, lees ik. Gelijkheidsprincipe dus;  ja, van dat oog en die tand! Punt.
Maar dan toch maar even verder/nader ‘genuanceerd ‘: Wie dit niet opzettelijk doet, maar bestuurd door Gods hand (?) … kan gevoeglijk de benen nemen; oftewel: … vluchten naar een plaats die God hem zal wijzen …

Merkwaardig toch deze ideeën, waar Exodus 20, hieraan voorafgaand de Tien Woorden al meegeeft, met ‘Gij zult niet doden !’. Ook toen waren er dus nogal verschillende Godsbeelden in omloop… Gelijk bekend. Kunnen we niet omheen.
Bovendien, o wee, als men in details ging treden, over wat er nu allemaal in de praktijk moest gebeuren… Dan waren die verfijningen niet altijd zo fijn…

Toevallig viel mijn oog daar nog op in dat zelfde voorafgaande hoofdstuk 20;  ja, van de Tien Woorden: wat er bijvoorbeeld allemaal met slavinnen (let wel!) uitgehaald mocht worden…, je gelooft je ogen niet. Eén ding moeten we toch maar positief waarderen: hoe krom en cultuur-bepaald ook: er werd gepoogd, om – binnen de culturen ook van rondom — recht te vinden, te spreken voor/over mensen.
Tegelijk vliegen er bij ons dan ándere, latere flarden van teksten door het hoofd. Oók over haat, dood, begeerte:  – Zou ik niet haten die U haten ? – ergens in de Psalmen…  Waar haat nog alle recht van spreken heeft.

Uitkomend – véél later, ja – op onontkoombaar Jezus, hoe hij tegen die zaken aankijkt… Hoe hij het mooi omkeert : Wie iemand aanziet om te begeren ( te haten/ doden, jvdz ) hééft de daad in feite al gepleegd! Met geen enkele verontschuldiging er achteraan. Niks ‘nuance’.
Gevoegd daarbij – nog erger ! – dat je je vijanden (ook nog ) liefhebben moet… !

Joke van der Zee