Meditatie woensdag 18 november

Troost

Ik laat jullie vrede na
Mijn vrede geef ik jullie
Laat je hart niet moedeloos zijn
( Joh.14:27 )

We leven momenteel in een  tijd waarin we op ons zelf worden teruggeworpen. Mensen die ons lief en dierbaar zijn kunnen we niet ontmoeten en de vereenzaming slaat toe. Tevens kunnen we maar mondjesmaat het huis van de Heer bezoeken. Dan wordt het verlangen, naar een “normaal” bestaan waarin we wél weer onbeperkt kunnen ervaren wat gemeenschap betekent, manifest.

Het verlangen naar een arm om ons heen. Een verlangen naar fysiek contact, maar ik denk ook behoefte aan  troost. Troost bij verdriet om het verlies van een dierbare of bij eenzaamheid of troost als de toekomst door ontslag onzeker is geworden. Troost, in deze tijd van onzekerheid, door een psalm, een lied  of een preek, orgelspel of “gewoon” met elkaar gemeente van die éne Heer zijn. Zo zijn er ongetwijfeld nog meer situaties te bedenken waarin troost in deze onzeker tijd ons verder kan helpen.

In moeilijke tijden, zoals we die nu kennen, put ik troost uit in het beluisteren van muziek en dan met name uit “ Ein Deutsches Requiem “ van Johannes Brahms. Een compositie van lijden maar steeds ook weer van troost die de componist in vijf delen heeft gecomponeerd. Een compositie waarin de kleinheid van de mens  tegenover de grootsheid van God geplaatst wordt. Steeds weer het relativeren van het dagelijks leven tegenover dat, wat God met ons voorheeft. Met andere woorden: God heeft steeds weer het laatste woord. Woorden waarbij de componist uit de bijbel ( in dit geval uit de Lutherse bijbel) geput heeft.

Zoals in 1 Petrus 1 : 24 en 25 : ”De mens is als gras en zijn schoonheid is als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af maar het woord van de Heer blijft eeuwig bestaan”. Of zoals Jezus zelf zegt in Johannes 16: 22 : “Jullie hebben nu verdriet maar  ik zal jullie terugzien en jullie hart zal blij zijn.“

Ik vind dat bijzonder troostend ,zeker in deze onzekere tijd. Dan is Psalm 23b leidend voor mij want “in het hart van de woestijn zal Hij mij verkwikken en laven met zijn hemelse gaven”. (Ook nu) wil Hij ons versterken met brood en met wijn!

Niet naar het huis des Heren kunnen gaan?

Het huis van de Heer zit in ons en daar wil hij wonen want Jezus zegt zelf: “Dat wij de Vader (als de Geest van de waarheid ) wel kennen want Hij woont in jullie en zal in jullie blijven“( Joh 14: 17 ). Voor mij is dat het summum van troost. Weten dat de Vader steeds dicht bij is.

Ik denk dat wij allemaal hiermee verder kunnen, in de wetenschap dat we gezegende mensen zijn met de woorden van lied 416 : “Ga met God en Hij zal met je zijn : bij gevaar, in bange tijden”. Dit mogen we elkaar voorhouden en toewensen.

Ik hoop dat deze woorden van dit lied  u dit tot troost moge zijn .

Co Verduijn